کتاب میمون بازی، قرارمدار نوشتهٔ گریس گود و الکی بلیث و ترجمهٔ نیلوفر امن زاده است. موسسه فرهنگی هنری نوروز هنر این ۲ نمایشنامهٔ مستند از خردسالان و سالخوردگان را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب میمون بازی، قرارمدار

کتاب میمون بازی، قرارمدار که حاوی ۲ نمایشنامهٔ معاصر و مستند و انگلیسی است، سومین جلد از مجموعهٔ «متنِ اجرا» است. این کتاب با مدیریت هنری «فرهاد فزونی» و صفحه‌آرایی «معصومه ملک‌محمودی» و در سال ۱۴۰۱ منتشر شده است. «کیوان سررشته» در مقدمهٔ این کتاب گفته است که این ۲ نمایشنامه، رابطه‌ای تازه میان متن و اجرا مطرح کرده‌اند؛ چراکه افزون بر جملات مکتوب آن‌ها، بستر اجراییشان نیز اهمیت دارد. آنچه موجب برجستگی این ۲ اثر نمایشی شده، عمل‌کردن آن‌ها در جایی فراتر از متن مکتوب است. این ۲ نمایشنامه، شما را با غیاب یا حضور بدن‌هایی که معمولاً جایی در مرکز اجرا ندارند، به چالش می‌کشد.

نمایشنامهٔ «میمون‌بازی» (Monkey Bars) به گروه اجرایی پیشنهاد کرده است که دیالوگ‌های خردسالان را به‌وسیلهٔ بزرگسالان بر صحنه حاضر کنند. نمایشنامهٔ «قرارمدار» (Cruising) که محتوایی غیرمنتظره از روابط عاطفی میان سالخوردگان را در بر گرفته، علاوه بر نشان‌دادن حذف معمول روایتِ یک گروه سنی به تماشاگران، مانند اثر پیشینْ چالشی در عادات مخاطبان پدید می‌آورد.

می‌دانیم که نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

بخشی از کتاب میمون بازی، قرارمدار

«کارل: خب. اسم من کارله و الان می‌خوام بهتون بگم اینجا چه خبره، باشه؟ اِم… من با آقایی به اسم کریس کار می‌کنم که داره یه نمایشی رو آماده می‌کنه و ایده‌ی پشت نمایشش اینه که بعضی‌وقت‌ها بزرگ‌تر‌ها درست‌وحسابی به حرف بچه‌ها گوش نمی‌دن. نظرتون چیه؟ به نظرتون درسته؟ موافقین که بزرگ‌ترها بعضی‌وقت‌ها به حرف شما گوش نمی‌دن؟

کیم (صدای عجیبی شبیه خُرخُر)

جیکوب: بعضی‌وقت‌ها.

کارل: بعضی‌وقت‌ها. -نظر تو چیه؟

کیم: بعضی‌وقت‌ها آره.

کارل: آره. پس شاید چند لحظه دیگه راجع بهش حرف بزنیم. کریس می‌خواد گفت‌وگو با بچه‌هایی مثل شما رو ثبت کنه و از این گفت‌وگوها توی نمایشش استفاده کنه، ولی حرف‌های شما قرار نیست از دهن بچه‌ها شنیده بشه، از دهن کی قراره شنیده بشه…؟»