یکی از مهم ترین دغدغه های بشر امروز مسئله محیط زیست است. نوع نگاه و تفکّر انسان ها درباره این موضوع بسیار حائز اهمیّت است، چراکه رویکرد و برخورد انسان نسبت به محیط زیست بستگی به نگرش آن ها دراین باره دارد. اندیشه های فیلسوفان و دانشمندان درباره محیط زیست می تواند در نگرش انسان ها دراین باره بسیار تأثیرگذار باشد.

این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و براساس اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای، دو نگاه متقابل و مهم درباره محیط زیست را در اندیشه دو فیلسوف غربی مورد بررسی قرار می دهد. یکی دیدگاه فرانسیس بیکن که معتقد است باتوجّه به این که رفاه و آسایش مادّی انسان ها بیشترین اهمیّت را دارد بنابراین بشر باید در راستای تحقّق اهداف سودجویانه خود، به وسیله علم و صنعت، نهایت استفاده را از طبیعت ببرد،

حتی اگر این بهره برداری از طبیعت به قیمت تخریب محیط زیست صورت گیرد. دیگری دیدگاه هایدگر می باشد که بر این باور است انسان ها حقّ تخریب محیط زیست را نداشته و اساساً تکنولوژی مدرن را به جهت آسیب هایی که به محیط زیست وارد می کند،

مورد انتقاد قرار می دهد و معتقد است استفاده از تکنولوژی و بهره مندی انسان ها از محیط زیست باید توأم با مراقبت و به نحوی شایسته انجام گیرد که به ساختار وجودی آن آسیبی نرسد.

در این پژوهش پس از بررسی و تحلیل این دو دیدگاه به این نتیجه می رسیم که گرچه مطابق نظر بیکن استفاده از طبیعت امری کارآمد و جایز است و می توان از امکانات موجود در محیط زیست درجهت بهبود زندگی بهره برد، اما همان گونه که هایدگر معتقد است این بهره مندی از طبیعت تا جایی مفید است که لطمه ای به آن وارد نکند و ارزش محیط زیست حفظ گردد.