مولف: دکتر مهدی ادریسی
فرمت فایل:pdf
تعداد صفحات:225

 

 

 

کتاب تاریخ تمدن و فرهنگ مهدی ادریسی

 

 

مقدمه 

فصل اول: دیوانسالاری و نظام اداری حکومت صفویه

• درگاه
• دیوان
• تشکیلات ایالتی
• مراحل تحول و توسعه دیوانسالاری

فصل دوم: پایتخت ها

• تبریز
• وجه تسمیه
• قزوین
• وجه تسمیه
• جغرافیای تاریخی قزوین
• اصفهان
• اصفهان در دوره صفوی

فصل سوم: اوقاف

• تاریخچه وقف
• وقف در دوره صفوی
• کارکردهای وقف و انگیزه واقفان

فصل چهارم: آموزش و پرورش

• تعلیم و تربیت در عصر صفوی
• نظام و اماکن آموزشی
• شیوه آموزش و منابع درسی
• تعلیم و تربیت دختران و زنان

فصل پنجم: علوم

• علوم نقلی
• دانش های ادبی
• آثار منثور
• ویژگی ها و موضوعات شعر
• لغت
• دستور زبان
• علوم عقلی
• هیئت و ستاره شناسی
• ریاضیات
• پزشکی
• داروسازی
• فلسفه
• موسیقی
• علوم دینی

فصل ششم: تصوف

فصل هفتم: هنرهای زیبا

• قالی
• منسجوات
• کتاب سازی
• نگارگری
• خط
• سفال سازی _کوزه گری)
• کاشی کاری
• فلزکاری

فصل هشتم: معماری و هنرهای وابسته

• کاخ های فرح آباد و اشرف
• کاروانسراها
• پل ها و بناها
• اقدامات عمرانی شاه عباس در مشهد، اردبیل، کرمان، شیراز
• زمینه های سیاسی و اقتصادی معماری در دوره شاه عباس اول
• معماری در دوره جانشینان شاه عباس اول
• ویژگی های سبک معماری صفوی

 

 

 

ایران صفوی

صفویه یا شاهنشاهی صفوی یکی از بزرگ‌ترین شاهنشاهی‌های ایران پس از حمله اعراب بود که از سال ۱۵۰۱ تا ۱۷۳۶ میلادی توسط دودمان صفوی حکمرانی می‌شد.

 از شاهنشاهی صفوی اغلب به عنوان آغاز تاریخ مدرن ایران یاد می‌شود.تغییر مذهب ایرانیان از تسنن به تشیع در طی سده‌های شانزدهم تا هجدهم میلادی در زمان حکمرانی سلسله صفویه به‌طور گسترده به وقوع پیوست.

صفویان دودمانی ایرانی، تُرک‌زبان و شیعه مذهب بودند که در سال‌های ۸۸۰ تا ۱۱۱۴ خورشیدی (برابر ۱۱۴۸–۹۰۷ قمری و ۱۷۳۶–۱۵۰۱ میلادی) نزدیک به ۲۳۵ سال بر ایران فرمانروایی کردند.

شاهنشاهی صفوی توسط شاه اسماعیل یکم و بر مبنای بینش و خط‌مشی شیعی صفوی در سال ۸۸۰ خورشیدی در تبریز بنیان گذاشته شد و آخرین شاه صفوی، شاه سلطان حسین بود که در سال ۱۱۰۱ خورشیدی از افغان‌ها شکست خورد و بعداً در سال ۱۱۱۴ خورشیدی توسط نادرشاه افشار سلسلهٔ صفویان از بین رفت.

دوره صفوی از مهم‌ترین دوران تاریخی ایران به‌شمار می‌آید، چرا که با گذشت هشتصد و پنجاه سال پس از نابودی شاهنشاهی ساسانی برای اولین بار یک دولت متمرکز ایرانی توانست بر سراسر ایران آن روزگار فرمانروایی نماید.

پس از اسلام، چندین پادشاهی ایرانی مانند طاهریان، صفاریان، سامانیان، غوریان، زیاریان، بوییان، سربداران و مظفریان روی کار آمدند، اما هیچ‌کدام نتوانسته بودند تمام ایران را زیر پوشش خود قرار دهند و میان تمام نواحی جغرافیایی ایران در آن دوران یکپارچگی پدیدآورند و اتحاد مستقلی به وجود آورند.

صفویان، آیین شیعه را مذهب رسمی ایران قرار دادند.

روش فرمانروایی صفوی تمرکزگرا و نیروی مطلقه در دست شاه بود. پس از ظهور دولت صفوی، ایران اهمیتی بیشتر پیدا کرده و از ثبات و یکپارچگی برخوردار گردیده و در زمینهٔ جهانی نام‌آور شد.

در این دوره روابط ایران و کشورهای اروپایی به دلیل دشمنی امپراتوری عثمانی با صفویان و نیز جریان‌های بازرگانی، (به ویژه داد و ستد ابریشم از ایران) گسترش فراوانی یافت.

در دورهٔ صفوی (به ویژه نیمهٔ نخست آن)، جنگ‌های بسیاری میان ایران با امپراتوری عثمانی در غرب و با ازبک‌ها در شرق کشور رخ داد که علت این جنگ‌ها جریان‌های زمینی و دینی بود.

ایران در دوره صفوی در زمینه مسائل نظامی، فقه شیعه، و هنر (معماری، خوشنویسی، و نقاشی) پیشرفت شایانی نمود.

از سرداران جنگی نامدار این دوره می‌توان قرچغای خان، الله‌وردی خان گرجی، و امام قلی خان را نام برد که هر سه از سرداران شاه عباس بزرگ بودند.

از فقیهان و دانشمندان نامی در این دوره حسین خوانساری، میرداماد، فیض کاشانی، شیخ بهایی، ملاصدرا، و علامه مجلسی نامور هستند.

هنرمندان نامدار این دوره نیز رضا عباسی، علیرضا عباسی، میرعماد و آقامیرک هستند.از شاعران بزرگ و نامدار این دوره می‌توان به وحشی بافقی، صائب تبریزی، محتشم کاشانی و میر رضی آرتیمانی و امیرپازواری اشاره کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ucgadget.com

IRT 7,000 – خرید نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد