دسته بندی : مهندسی شیمی ۰۵ / ۱۰ / ۱۴۰۰ نویسنده : lmersii 4 دقیقه برای مطالعه 691 بازدید
شیمی تجزیه
شیمی تجزیه
شیمی تجزیه (Analytical Chemistry) شاخهای از دانش بنیادین شیمی است که به مطالعه روشهای جداسازی، شناسایی و بررسی کمی اجزای طبیعی یا مصنوعی یک ماده میپردازد. انواع آنالیز و تجزیه و تحلیل که در این دانش به کار گرفته میشوند در یک نگاه کلی به دو دستهٔ کمّی و کیفی تقسیم میشوند. در تجزیهٔ کیفی نوع اجزای موجود در نمونه تعیین میشود و در تجزیهٔ کمّی مقدار یا غلظت هر یک از این اجزا تعیین میشود.
در حالت کلی آنالیز کیفی بر آنالیز کمّی تقدم دارد در واقع ابتدا نوع اجزا و سپس مقادیر کمّی آنها تعیین میشود. روشهای تجزیه به دو دسته روشهای کلاسیک و روشهای دستگاهی تقسیم میشوند. روشهای کلاسیک که به روشهای شیمی تَر هم شهرت دارند از ابزار یا سامانههای سنجش چندان پیشرفتهای بهره نمیبرند. اصلیترین انواع روشهای کلاسیک روشهای وزنسنجی و روشهای تیتراسیون هستند. در مقابل در روشهای دستگاهی سامانهها و دستگاههای تجزیه و تحلیل نقش اساسی را ایفا میکنند. از جملهٔ روشهای ابزاری میتوان به روشهای الکتروشیمیایی، روشهای طیفسنجی و روشهای کروماتوگرافی اشاره کرد.
شیمی تجزیه
تاریخ
شیمی تجزیه از روزهای اولیه شیمیمهم بوده است و روش هایی را برای تعیین اینکه کدام عناصر و مواد شیمیاییدر جسم مورد نظر وجود دارد ارائه می دهد. در این دوره، کمک های قابل توجهی به شیمی تحلیلی شامل توسعه تجزیه و تحلیل عنصری سیستماتیک توسط Justus von Liebig و تجزیه و تحلیل آلی سیستماتیک بر اساس واکنش های خاص گروه های عاملی بود.
اولین تجزیه و تحلیل ابزاری، طیف سنجی نشر شعله بود که توسط رابرت بونسن و گوستاو کیرشهوف توسعه یافت که روبیدیم (Rb) و سزیم (Cs) را در سال 1860 کشف کردند.
بیشتر تحولات عمده در شیمی تجزیه پس از سال 1900 رخ می دهد. در این دوره تجزیه و تحلیل ابزاری به تدریج در این زمینه غالب می شود. به ویژه بسیاری از تکنیک های طیف سنجی و طیف سنجی پایه در اوایل قرن بیستم کشف و در اواخر قرن بیستم اصلاح شدند.
علوم جداسازی از خط زمانی مشابهی برای توسعه پیروی می کنند و همچنین به طور فزاینده ای به ابزارهای با کارایی بالا تبدیل می شوند.در دهه 1970 بسیاری از این تکنیک ها با هم به عنوان تکنیک های ترکیبی برای دستیابی به خصوصیات کامل نمونه ها مورد استفاده قرار گرفتند.
تقریباً از دهه 1970 تا امروز، شیمی تحلیلی به تدریج دربرگیرنده سؤالات بیولوژیکی (شیمی تجزیه و تحلیل زیستی) شده است، در حالی که قبلاً عمدتاً بر روی مولکول های آلی معدنی یا کوچک متمرکز شده بود. لیزرها به طور فزاینده ای در شیمی به عنوان کاوشگر و حتی برای شروع و تأثیرگذاری بر طیف گسترده ای از واکنش ها استفاده می شوند. در اواخر قرن بیستم همچنین شاهد گسترش کاربرد شیمی تجزیه از سؤالات شیمی تا حدودی آکادمیک به سؤالات پزشکی قانونی، محیطی، صنعتی و پزشکی، مانند بافت شناسی بودیم.
شیمی تحلیلی مدرن تحت تسلط تجزیه و تحلیل ابزاری است. بسیاری از شیمیدانان تحلیلی بر روی یک نوع ابزار تمرکز می کنند. دانشگاهیان تمایل دارند یا بر کاربردها و اکتشافات جدید تمرکز کنند یا بر روش های جدید تجزیه و تحلیل. کشف یک ماده شیمیایی موجود در خون که خطر ابتلا به سرطان را افزایش میدهد، کشفی است که ممکن است یک شیمیدان تحلیلی در آن مشارکت داشته باشد. تلاش برای توسعه روشی جدید ممکن است شامل استفاده از لیزر قابل تنظیم برای افزایش ویژگی و حساسیت باشد. روش طیف سنجی بسیاری از روش ها، پس از توسعه، به طور عمدی ثابت نگه داشته می شوند تا بتوان داده ها را در دوره های زمانی طولانی مقایسه کرد. این امر به ویژه در تضمین کیفیت صنعتی (QA)، کاربردهای پزشکی قانونی و محیطی صادق است. شیمی تجزیه نقش مهمی را در صنعت داروسازی ایفا می کند که در آن، به غیر از QA، در کشف داروهای جدید و در کاربردهای بالینی که درک تعاملات بین دارو و بیمار حیاتی است، استفاده می شود.